Τη δεκαετία του 1920, ο μέσος όρος ζωής των Ελλήνων ήταν μικρότερος κατά δέκα έτη από των υπόλοιπων Ευρωπαίων, η βρεφική θνησιμότητα άγγιζε το 50% σε κάποιες χρονικές περιόδους, η φυματίωση έπληττε μεγάλο μέρος του πληθυσμού ενώ ένας στους τέσσερις νοσηλευόμενους έπασχε από ελονοσία. Έπειτα από προτροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου και τη σύμφωνη γνώμη του τότε βασιλιά Αλέξανδρου, ιδρύθηκε το Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, που αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς για τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα.